şükür kavuşturana

nasıl özlemişim blogumu anlatamam,uzun zamandır gelen giden bloguna yeni bişeyler eklyen arkadaşlarım yoktu bende yazmak istemiyordum ama hergün kontrol ediyordum acaba yeni post yazan arkadaşlarım varmı diye her neyse geride kaldı kötü günler:)

yazacak paylaşacak çok şey birikti yavaş yavaş paylaşıcam artık öncelikle sevgili oğluşumdan bahsetmek istiyorum,furkan mert her geçen gün biraz daha büyüyor her ne kadar bu hıza anlam veremesemde resimlerden anlaşılıyor vakit ne kadarda hızlı geçiyor....

11, ayımızda olmamıza rağmen hala dişimiz yok:)) ama yaramazlıkta fazlasıyla öndeyiz elimiz ayağımız kıpır kıpır,her yemek anne ve babanın burnundan başarıyla getiriliyor ama en güzel şey uykumuz düzene girdi(nazar değmesin....)ağzımız dolu laf hele 2 gündür tamamen kendimizi kaybetmiş durumda hiç durmadan konuşuyoruz şarkılara bile eşlik ediyoruz...

çocuk büyütmek,yeni hayatı şekillendirmek ne kadar zor olsa da en güzeli bunlara tanıklık edip ilk öğrenilenlere şahit olmak...

hele o sokulmalar yok mu insanın canını çıkarıp avuçlarına bırakası geliyor o kadar yani:)


resimdeki bu anlamsız şeyde ne demeyin sakın o benim 2 yıl önce bin bir emek verip tüylü iple ördüğüm banyo paspaslarından eski evimde takımım vardı ve bunu kullanma fırsatı bulamadım ama burda her yer boylu boyunca açık ve beton:(bende yatak odamda değerlendirdim bunu....
yeşil aşkı burda da doruklardan el sallıyor yine nedense çok sever oldum son yıllarda yeşili artık mutfağa ne alsam illaki yeşil oluyor:)

neyse ben kaçar paşa uyandı yemek vakti en kısa zamanda yeni postlarla görüşürüz blogcum